Inka 

Jak trudno umierać, gdy naście masz lat
Jak trudno zaśpiewać piosenkę
Gdy z pąka dopiero rozwijasz się w kwiat
Ze śmiercią wędrując pod rękę

Jak trudno umierać gdy naście masz lat
Dopiero się zrywasz do życia
A tam za murami zieleni się las
A zegar tak szybko odmierza Ci czas
I tyle jest chwil do przeżycia

Jak trudno jest żyć gdy naście masz lat
A w sercu nie goją się blizny
Gdy groby kolegów, poezja i stal
To szańce ostatnie Ojczyzny

Jak trudno jest żyć gdy naście masz lat
I tyle do życia masz pytań
A ktoś zasiekami podzielił Twój świat
I drogi do domu nie widać zza krat
A serce nabrzmiało goryczą

Ze śmiercią pod rękę ostatni już raz
Przemierzam więzienny korytarz
Bądź zdrowa Ojczyzno, ja muszę już spać
By wreszcie się zbudzić do życia

 

HYMN INKI

1.Z woli własnej, z woli Nieba
Zachowałam się jak trzeba
Z polskiej drogi, z polskiej ziemi
Jednak zginę, między swemi.

My Polacy podzieleni
W bliznach naród trwoni życie
My Wyklęci, My Żołnierze
Dziś walczymy o przymierze.

Ref.Dałam siłę, dałam wiarę
Obalone będą mury
Znak epoki, etos chwały
Kończy wreszcie czas ponury

Mamy wiarę, mamy Polskę
INKA – nam oddałaś życie!!!!
Płomień, przyszłość dziś rozpali
Już się iskrzy w młodym bycie !!!

2.I nie myślcie, że jest pustka
Iskra Boga przeszłość spali
Pełna szczęścia jest ma dusza
Mury piekła już rozkrusza

Jeszcze walczę, chcecie? zginę
Wy będziecie nosić winę
Myśli wierne, Ja – niezłomna
Ból, że to jest POLSKA WOJNA

Ref.Dałam siłę, dałam wiarę
Obalone będą mury
Znak epoki, etos chwały
Kończy wreszcie czas ponury

Mamy wiarę, mamy Polskę
INKA – nam oddałaś życie!!!!
Płomień, przyszłość dziś rozpali
Już się iskrzy w młodym bycie !!!